Merhaba,
Google bugün doğumunun 200. yılı olan, mimar, mimari restorasyon uzmanı, araştırmacı, kuramcı, eğitimci ve yazar Eugène Viollet-le-Duc için yeni bir Doodle yayımladı. Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc 27 Ocak 1814’te doğup, 65 yaşında 17 Eylül 1879’da ölmüştür. Mimar, ortaçağ binalarına kendi yorumlarını eklemesiyle mimari restorasyon uzmanı, araştırmacı, kuramcı, eğitimci ve yazar kişiliği ile 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren önce Fransa’da, daha sonra da tüm dünyada en etkin ve ünlü Gotik mimarlardan biri ve Gotik Uyanış’ın öncüsü olmuştur. Yoğun mimari etkinliklerinin yanı sıra yazdığı çok sayıda kitapla, mimarlığın, Ecole des Beaux-Arts’ın önderliğinde benimsenen neo-Klasik üslubu yineleyen biçimlenişine karşı, Fransa için ulusal özellikler taşıması nedeniyle ortaçağ mimarlığının mantığıyla biçimlenmesi gerektiğini savunmuştur ve bundan dolayı da çağdaşları tarafından alay konusu olmuştur. Özgürlük anıtının iç mimarisini tasarlaması için tutulmuştu fakat projeyi tamamlayamadan öldü.
Viollet-le-Duc’un babası Paris’te yaşayan, kitaplar toplayan, Stendhal ve Sainte-Beuve ile annesinin Cuma salonlarına katılan bir devlet memuruydu. Dayısı, Étienne-Jean Delécluze, sabahları bir ressam ve akşamları bir öğrenci, genellikle genç adamın eğitiminden sorumluydu. Viollet-le-Duc modern filozofik olarak: cumhuriyetçi, kilise karşıtı, asi, 1830’daki Temmuz Devrimi’nde barikat kurmuş ve École des Beaux-Arts’a girmeyi reddetmiştir. Bunun yerine, Jacques-Marie Huvé ve Achille Leclère’in ofisinde doğrudan pratik deneyimi tercih etmiştir.
Onun çalışmalarıyla Fransa’nın Ortaçağ yapıları incelenmiş, belgelenmiş, korunmuş ve restore edilmiştir. Viollet-le-Duc, Gotik mimarlığın strüktürel mantığının ve biçimsel geometrisinin akılcı prensiplerini belirlemeye çalışmıştır. Çağdaşlarının aksine, Gotik mimarlığı tekrar eden mimari biçimler üretmeyi değil, bu mimari mirasın dehasıyla her çağın ihtiyaç ve teknolojisine göre dönüşebilen; ulusal, akılcı ve modern yapılar yapmayı amaçlamıştır.
1830’un başlarına kadar Fransa’da ortaçağ binalarının restorasyonu için popüler duyarlılık gelişti.
Dünya üzerinde yaygınlaşan bu düşünceleri 19. yüzyıl mimarlığında büyük etki yaratmış, neo-Gotik mimarlık uygulamalarına ve özellikle mimari restorasyon kuramına ve mimarlıkta ulusal kimlik arayışlarına kaynak olmuştur. Viollet-le-Duc’ün akılcı ve geleceğe bakan mimarlık anlayışı, 19. yüzyılın neo-Klasik ve historisist tutumundan modernizme geçişte önemli bir rol oynamıştır. Corbusier, F.L. Wright gibi modernizmin öncülleri kendilerine esin kaynağı olan Viollet-le-Duc’ü modern mimarlığın ilk kuramcısı olarak kabul etmişlerdir.
Osmanlı İmparatorluğu’na hiç gelmemiş olan Viollet-le-Duc’ün Osmanlı mimarlığını da onun düşüncelerini benimseyen ve uygulayan mimarlar ve mimarlık tarihçileri yoluyla etkilediği tespit edilmiştir. Osmanlı mimarlığı 18. yüzyıldan sonra modernleşme amacıyla Avrupa’nın benimsediği üslupları takip etmiş, neo-Klasik, neo-Rönesans, neo-Gotik, neo-Barok ve Oryantalist üslupların mimari elemanlarından seçmeci bir tutumla biçimlenmiştir. 1873 Dünya Fuarında Osmanlı mimarlığının tanıtılması amacıyla hazırlanan Usul-i Mimari-i Osmani kitabı Osmanlı mimarlığının kendi kimliğine dönüşünün başlangıcıdır. Viollet-le-Duc’ün öğretilerini uygulayan öğrencisi Leon Parvillée Osmanlı mimarlığının kurallarını, Celal Esat Arseven de Osmanlı mimarlığının diğer İslam ülkelerinin mimarlığından ayrılan özelliklerini belirlemişlerdir. Mimari eğitim ve uygulama alanında ‘Osmanlı’ kimliğinin ulusal bir mimarlık olarak benimsenmesinde Viollet-le-Duc’ün düşüncelerini benimsemiş olan Alexandre Vallaury ve Kemalettin Bey etkin olmuşlardır.
Kaynak: https://en.wikipedia.org/wiki/Eug%C3%A8ne_Viollet-le-Duc
rawsly 